درس های کرونا : سیزده به در

 انفجار ِ بهار


فکر میکنم حداقل از زمانی که اسم ِ ” سیزده به در ” رو گذاشتن “روز طبیعت ” تا همین امروز ، این اولین باری بوده که طبیعت تو این روز از شر ِ آدمیزاد در امان بوده . اولین باری بوده که خودخواهی ِ متراکم شده ی این موجود دوپا ، کمتر شاخه شکسته ، کمتر درخت آتیش زده ، کمتر رد ِ عطر ِمتعفن ِ خودش رو با یادگار ِ کیسه و پلاستیک به جا گذاشته .

احترام ؟ نه ! انسان ِ قرن ِ 21 برای هیچ چیز و هیچ کس احترام قائل نیست ، بخصوص برای طبیعت . اجبار ِ کرونا ، ترس از مُردن ، ترس ِ از کم کردن ِ شر ِ حضور ِ صرفا مصرف گراش ، باعث شده بمونه توی خونه . و طبیعت به همین یک روز هم قانعه . فعلا قانع ، تا به وقتش درست و حسابی خیلی چیزها رو باهامون صاف و صوف کنه . . .
. . . نوشت ِ 1 : واقعا خنده داره . “چهارشنبه سوری ” میشه سه شنبه ی آخر ِ سال ، سیزده به در میشه روز ِ طبیعت . . .  واقعا با خودشون فکر میکنن مفاهیم ِ چند هزار ساله ای که از پس ِ تاریخ جون به در بردن ، با عوض کردن ِ اسم ، تغییر ِ ماهیت میدن ؟

. . . نوشت ِ 2 : مشکل ِ زمین ، آدمیزاده . اگر جهان ِ بهتری میخوایم ، آدمو باید ازش حذف کرد .
 _ وا ! خب جهان ِ بدون ِ آدم که دیگه جهان نیست ؟!
این بهترین حالت ِ ممکنه !

 

این نوشته در دسته‌بندی نشده ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *