حقیقت ِ محض ِ تلخ


اگه کسی بتونه خودش رو به کاری که داره انجام میده متقاعد کنه ، هر کاری ، هر کاری ، هر کاری رو میتونه انجام بده . میتونه برای اون کاری که انجام میده هزاران دلیل بسازه . حتی اگر اون کار بر اساس تمام ِ اصول و فروع ِ  اخلاقی و انسانی و حتی جانوری غیر اخلاقی ترین ، مشمئز کننده ترین ، وحشتناک ترین ، خیانت آمیز ترین و تمام ِ ” ترین ” هایی که حیات بشر تابحال بهش رسیده باشه .

بدتر از همه اینها ، قربانی ِ این شرایط ، به طور ِ تام و تمام فدا میشه ، بدون اینکه خودش بفهمه . فدا میشه ، حتی زمانی که میفهمه .
ناهنجاری های اجتماعی رو ( در هر سطح و به هر شکل و با هر پس زمینه و شکل ِ نمودی ) به هیچ وجه نمیشه از بیرون قضاوت کرد . اصلا نمیشه قضاوتی کرد . چه از بیرون چه حتی از درون . فقط میشه باهاش مواجه شد و به این نکته پی برد که :
اگر کسی بتونه خودش رو به کاری که داره انجام میده متقاعد کنه ، هر کاری ، هر کاری ، هر کاری رو میتونه انجام بده !!!

. . . نوشت : کاش میتونستم به صورت ِ جزئی باز کنم چیزی رو که دارم سعی میکنم بگم . اما باز کردنش فرقی نداره . فقط این چیزیه که از نزدیک باهاش مواجه شدم و به شدت مبهوتم کرد . . . فقط باید مینوشتمش تا یادم بمونه !
و انسان ، به حد ِ اعلا اعجاب آور است . و انسان به حد ِ حضیض اعجاب آور است .

 

این نوشته در دسته‌بندی نشده ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

4 دیدگاه دربارهٔ «حقیقت ِ محض ِ تلخ»

  1. سکوت می‌گوید:

    کاملا درست هست
    حتی باز هم نکنید ، تجربه هایی از این دست داشتیم تو زندگی …

  2. ليلا می‌گوید:

    سلام
    شايدی همیشه هست برای برگشتن
    اما به قول سیمین: به کی سلام کنم؟

    • admin می‌گوید:

      بجز ” خود ” کسی وجود ندارد . هیچ کس .
      به خودمان سلام کنیم
      و با خودمان بمانیم
      و در خودمان سیر کنیم . . .
      اما
      سلام کنیم
      بمانیم
      سیر کنیم

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *