خُردک شرری هست هنوز . . .
ــ خُردک شرری هست هنوز ؟
در هر صورت شرر ، شراره نیست و شراره هم آتشی نیست که گرم کند . جرقه ای ست که از خاطر ِ خاطرات میگذرد . گرم نمیکُند . نمی سوزاند . گاهی فقط کُند میکند انجماد را ؛ آن هم با خیال ِ آتشی که نیست و اگر باشد ، آتش تنور نیست تا نانی پزد ودلی گرمکند .
خردک شرری هست هنوز ؟
آه آیا رفتی با باد؟
ای دریغا که نیاوردم باد
از چه اندیشه کنی
که مرا باد ، تواند بَرَد از دشت تُهی ؟
گاه طوفان ِ فراموشی ِ تو
می وزد بر طرف ِ آتش ِ من
و شرر های حقیر ِ جان سوز
میپَرد بر دل ِ انبانچه ی باروت ِ تن ِ خاطر ِ من . . .