حکیمانه ای با عرض ِ پوزش !


اوضاع ِ جهان دیگرگونه بود اگر جای نشیمنگاه و دل عوض می شد : اگر فراخی ِ باسن از آن ِ قلب میگشت و تنگی ِ دل ، به باسن میرسید . . .

. . . نوشت 1 : تنبلی را نهایتی نیست . حتی اگر 6 صبح از خونه زده باشی بیرون و دوازده و نیم رسیده باشی خونه ، آخرش خودت میدونی که کجاها تنبلی کردی . . .

. . . نوشت 2 : دلتنگی هایی که منشاء مشخص و مخاطب ِ ویژه ای ندارن ، دلتنگی های دلچسبی هستن . مثل ِ یه حس ِ گِزگِز ِ نرم . مثل ِ کِرختی ِ وقتی که از حوضچه ی آب ِ سرد ، بِپَری تو جکوزی ِ داغ . 

 

 

این نوشته در دسته‌بندی نشده ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *